Hanımlar okadar doldum ki artık ağladım 6 aylık bi kızım var ailemden uzakta evliyim keşke evlenmeseydim diyorum eşimden yana bı sıkıntım yok şükür ama gercekten cok bunaldım kızım hiç bi şekilde durmuyo sürekli ağlıyo evde ne yemek yiyebiliyorum ne başka bişe ona rağmen yemeğmi temizliğimi yapmaya çalısıyorum ama artık doldum burda kimsem yok kaynanamlar var birgünde arayıp kızım nasılsın bişeye ihtiyacın varmı demedi bekar görümcem var bir kere olsun yanıma gelmedi ya su cocuga 1 2 saat bende bakimde yengem işlerini halletsin kaynanam sadece telefonda açıp gelmiyosun gitmiyosun demesini biliyo kendi tarafımdan kimsem yok bana yardımcı olucak bir ALLAHIN kulu yok eşim pazar bile çalısıyo akşam 10 bucukta eve geliyo onla bi oturup konusmamız zor oluyo evden dısarı cıkamıyorum gecen pazar ilk defa kaynanama cocugu bıraktık geldik eşimle gezmeye gittik kaynanama geldik evde misafir de vardı misafirler diyo kadın hasta falan 1 kereliğine bıraktım ya benim hastane işlerim oluyo ben kara kara düşünüyom kime bırakim diye halbuki kimsem yokki kaynanamdan başka ALLAH kimseyi zor duruma düşürmesin hanımlar gercekten okadar zorki