Tek başıma her şeye yetişmeye çalışan bir anneyim. 2 bebeğimi kucağıma hayatı ise omuzlarıma alıp büyük bir yokuştan tırmanıyor gibi hissediyorum. Zorlanıyorum hemde çok fazla. Şu 2 hafta içinde 23 kilo turşu kurdum, 25 kavanoz menemen yaptım 4 kilo patlıcan kızartım 2 bebekle pazara gittim 5 kilo domates turşusu kurdum. 36 adet makrome anahtarlık yaptım doğum günü için. 3 gün üst üste çarşıya indim süs ve hediyelik eşyalar aldım doğum günü için. Salonumu dip köşe karış karış temizledim. Çocuk odası dip bucak santim santim temizlendi. Yatak odasınin her yeri baza altına kadar temizlendi. 2 bebekle karın doyur alt aç yemek yap. Bugünde sabah kalktım 3 kilo patlıcan kızartım 13 kavanoz menemen yaptım mutfak kısmındaki balkonu yıkadim temizledim evin tüm halilarini çırptim. Çorba yaptım salata yaptım çocukları doyurup mutfağın dolaplarıni komple boşalttım alt üst sildim yerleştirdim fayanslari sildim 2 duvar fayans. Buz dolabının içini dışını komple sildim yıkadım içini. 2 cami sildim perdeleri yıkadım setin üstü ve masa sandalye kaldı. Öldüm bittim. Bugün yaptığım menemenler ve patlıcan 25 kavanoz menemene dahil arkadaşlar 3 kilo patlıcanı da bugün kızartım öncesinde 1 kilo daha kızartıp atmıştım. Neyse işte öldüm geberdim. Daha oturma odası banyo koridor ve tuvalet var. Doğum günü için 2 gün sarma sarcam 1 gün Poğaça yapıp buzluğa aticam. 2 farklı çeşit hediyelik yaptım kendim. 1 tanede yaptırdım magnet açacak fotoğrafli. Hep tekim ve her şeyin üstesinden tek başıma geliyorum. Evin erkeği gibiyim bozulan kapı kulplarini bile kendim takıyorum yani evde bir erkek olmasa 50 sene aramam. Ama insanım ister istemez yoruluyorum cam perde koltuk şu bu derken ömrümden 3 hafta daha kayboldu