Beni biliyorsunuz oğlum otizm ikiz bebeklerm var gurbetteym, eşim yoğun çalışıyor, kayınvalidem çok sıkıştığımda hastane vb. İşlerim olduğun da geliyor kısacası çoğunluk bende herşey. Ve ben artık yıprandığımı hissediyorum, tahammülüm kalmadı hiç bişeye. Dışarı ile ilişkimi kestim Bi kaç arkadaşımdan uzaklaştım bazı nedenlerden dolayı eskiden olsa idare ederdim artık edemiyorum. Her gün belirli saatler de 10-15 dk atak gbi Bi ruh hali gelio kalbim hızlı hızlı çarpıo başım ağrıo sinirli oluyorum sonra geçio. Kendmi çok kötü hissediyorum, çocuklarıma ilgiliyim yaparım yediririm oynatırım severim ama oğlum o kdar bunaltıyor ki sabrediyorum sabrediyorum en son bağırıyorum bütün emeklerim çöp gibi oluo. Sonra da beni buna niye mecbur bırakıyorsun die ağlıyorum. Kısacası kızlar ii hissetmiyorum kendimi daha sabırlı daha pozitif bakabilen neşeli Bi anne olmak istiyorum ama kendi imkanlarımla olamıyorum. Emzirirken antidepresan kullanan var mı doktora gdicem içim rahat etmiyor. Kar zarar hesabı yaparsak sinirli Bi anne mutsuz Bi anne daha zararlı değil mi çocuklara düşünceleriniz tavsiyeleriniz olur mu