Bu sabah annemlere gitmek için yola cıktım yanımda kızımla birlikte. Sonra karşidan bitane adam ve kizim yaşlarinda 2 yasinda var yok bi erkek cocugu karsidan geliyolardi cocuk beni gorunce eteğime yapişti anne anne diye carsafli oldugum icin annesine benzetti sandim ilk basta. Sonra beni birakmayinca babasida cekistirerek aldi biseyler dedi anlamadim. Agladi cocuk baya cirpindi boyle bana gelmek icin bende bsey diyemedim dondum kaldim kizimda yanimda bebek arabasinda adam suriyeliymis meger esini şavaşta kaybetmisler oda buraya gelmis annesi babasiyla birlikte. Annesi yok diyince o kdar uzuldumki gozlerim doldu cok kotu hissettim kendimi bian kizmi o cocugun yerine koydum anne olmasaydim belkide bu sate kadar aklimdan coktan cikmisti cok az etkilenirdim ama evladi olunca insanin ve anne olunca daha iy anliyorumm kendi kendme soruyorum saatlerdir annesiz uyuyabilyomudur yada geceleri annesini ariyomudur yada alisabildimi aklim bugun hep o cocuktaydi. Uzulyorm aklima geldikce gozlerim doluyor. Allah sabir kolaylik versin demekten baska bisey gelmiyor elimden.