Aslında söyleyecek çok şey var lâkin öyle buruk ki içim sevinmedim biliyor musunuz down sendromu olmamasına çünkü down sendromlu olmasi beni hakikatten üzmeyecekti.
Bizim efendiye bugün mail gelmiş ben mutfaktaydım. Geldi, sarıldı. Bizi mujdelediler dedi. Sonucu sordum söylemedi, oysa yüzümde bir mutluluk ile down olduğunu duymayi bekliyordum ama söylemediği için de benim üzüleceğimi sandığı için söyleyemediğini düşündüm hâlâ söylemiyordu. Mutfaktan çıkıp odaya geldim, telefonu aldım biz anlayamayız ki dedi açtım baktım 21.kromozom da normaldi.
Bi ay boyunca çok araştırma yaptım ne nedir ne ne değildir diye, oğlum olmadan önce kediyi köpeği çok severdim yani hep şevkatli bi insan olduğumu düşünürdüm şimdi ise dünyadaki tüm çocuklara kendi evladım gibi şevkat beslememin sebebi annelik fıtratından dolayı sanırım. Bana bu hissiyatı yaşatan Allâh'a şükür eder , eşime ve oğluma teşekkür ederim.