Bir anne çocuğuna bağırıyorsa mutlaka çevresinde onu öfkeye boğan biri vardır. Kocası, kaynanası, annesiarkadaşı, komşusu... Bir daha çocuğunuza bağıracağınızı hissettiğinizde kendinize aslında neye öfkeliyim diye sorun, öfkenizin bebeğinize hiç alakası olmadığını hatırlayıp sakinleşebilirsiniz belki.
Bir de bebeğiniz den başka hiçkimsenin size muhtaç olmadığını, asıl memnun etmemiz gereken insanın kaynananız veya misafiriniz olmadığını unutmayın. Kızım daha 45 günlükken kayınvalide geldi, gitmek bilmedi, çocuğumun banyo ve uyku saati geçti, kızım huzursuzlandıkça ben daha da gerildim. Sonra bunun farkına varınca kendi kendime "önce kızım" diye söz verdim. Eşine de bunu söyledim, kimseyi ağırlamak için çocuğumuzun rahatını bozmayacağız. Şimdi evde misafir de olsa akşam 8de kusura bakmayın sultanımızın banyo ve uyku saati geldi, siz biraz, takılın deyip çocuğumuzla ilgileniyoruz. Bunu yapıyoruz diye alınacak kişileri zaten evimde istemem