8 günlük anneyim kızlar. Önce geçmişten bahsedeyim. Yıllar önce kız kardeşimi trafik kazasında kaybettim. Hamile kalmadan kısa süre önce annemi kanserden kaybettim. 1,5 ay sonra babamı koronadan kaybettim. Kısa süre sonra babamın tek kardeşi halamı da kanserden kaybettim. büyükannem, büyükbabam hepsi rahmetli. Şuan o kadar yanlız ve mutsuz hissediyorum ki... Kayınvalidem burada ama hiç yardımcı olmuyor. Tatile gelmiş gibi kadın. En az 40 gün kalacakmış bir de. Ev berbat halde (dağınık, pis). Ev işi yapmaya gücüm yok. Bebeğim erken doğdu. ememiyor. Kadın hiç yardımcı olmadı emzirmem için. 4 çocuk büyütmüş ama tek yaptığı telefonda herkese benim enziremediğimi anlatmak. Hastaneye geldiğinde de sadece refakatçi koltuğunda uyudu. Her işimi eşim yaptı. Sandalyede sabahladı başımı beklerken. Ona da şikayet edemiyorum annesini. Çünkü farkında. Onun açığını kapatmak için her gece bebeği beslerken gaz çıkartırken benimle uyanıyor. Çabalıyor. Hatta bazen beni kaldırmadan bebeği de alıp mama hazırlayıp gazını çıkartıp uyutuyor. Annesine sen git diyemez ayıp diye. Ancak Çarşamba günü babalık izni bitiyor. Kadın bana yardım etmediği gibi hizmet bekler diye endişe ediyorum. Annem hayatta olsaydı bana bebekler gibi bakardı. Tek iş yaptırmaz kaynanam gibi aç bırakmaz saatinde yemeğimi hazırladı (ilk günler eşim zorladı yemek yapması için. Karnabahar ve mercimek çorbası yaptı. Meğer o kadar süt sağıp veriyorum ve bebeğe gaz yapıyormuş). İşte annem olsa beni de bebeğimi de el üstünde tutardı ve eminim nazlanırdım. İnsanın arkasında anne babası onayınca el de değer vermiyor. Sürekli ağlıyorum. Geçmişi özlüyorum. Evlenmeden önceki üniversite yıllarına dönmek istiyorum. Anne olmanın yükünü değil, çocuk olmanın rahatını istiyorum tekrar. Toparlanıp ağlama krizlerini bırakmam için kimsesiz olduğumu yüzüme vurmayan sessiz sakin bir ortama ihtiyacım var. Şükür bebeğim benim gibi sakin. Nasıl git derim kayınvalideme ya da nasıl çıkarım bu melankolik ruh halinden? Hepsinin hormonal bir aşırı yüklenme durumu olduğunun farkındayım. Lütfen lohusa depresyonu yaşayan biri yardım etsin. Ağlamaktan yoruldum.