Öncelikle Kendini kimseye sevdirmek zorunda değil. Bu onun kendi tercihi. Çocuklarımız bizim uzantımız değil bir birey bunu kabullenmemiz lazım anne olarak. Benim kızım da asla kimseye gitmez. Açıkcası devir kötü kucaktan kucağa gezmesini de istemiyorum zaten. Böylesi daha iyi. Karşıdan güler el sallar ama yaklaşınca kıyameti koparır. Onun haricinde benim kızım da inanılmaz sinirli. Sinirden kendini sıkar böyle kıpkırmızı olur gözlerinden yaş iner öyle sinirli. Bu noktada da ben kendimi sakinleştirmeye öğrendim. Ben sakince yaklaştıkça o sinirini daha kontrol edebilir hala geldi. Daha az sinirlendiğini farkettim. Sakin anne ve şefkatli ses tonu çok önemli.