0 oy
471 göst.
12-24 ay arası bebekler kategorisinde (424 puan) tarafından
Merhaba hanımlar. Oğlum 1 buçuk yaşında 3 ay önce işe başladım. Akşam 6 da evde oluyorum oğlum 8 veya en geç 9 da uyuyor. Onu çok seviyorum ve çok üzülüyorum bu duruma çünkü hafta sonları dışında sadece 2-3 saat görüyorum annem ve kayınvalidem dönüşümlü bakıyorum ilgi sevgi veriyorlar çok şükür. Ama anne ilgilenmesi ayrı tabii ki. Çalışma o zaman işi bırak diyenler olacaktır elbette ama artık şartlar o kadar iyi ki eşimde memur. 1 memur maaşıyla geçinmemiz çok zor büyük şehirde yaşıyoruz. Kiramız belki 15 bin olacak. Onun ileride ki hayat şartı için çalışmak zorundayım. İşi de bırakmayı düşünüyorum ama onun için şimdi bu iyiliği yapsam evde ilgilensem bu sefer ileride ne yapacağım gene ihtiyaçları için çalışmam gerekir belkide

4 Cevaplar

0 oy
(90 puan) tarafından
Ben oglum 2.5 aylikken ise geri donus yaptim iznim bitmisti.  Hala aktif calisiyorum ama daha esnek saatler.

Soyle bir donup geriye bakiyorum yani oglumun 1 yasina kadar olan surece resmen bebekliginj yogun calismaktan kacirmisim . Is donusu eve gelincede yemek hazirlama derken oglumla az ilgileniyordum uyuyakliyordum oldugum yerde. Simdi 19 aylik olacak. Ama kendi bebeklerimize daha rahat daha konforlu hayat ici  calisiyoruz mucadele ediyoruz.
(1,892 puan) tarafından
Evet bende şöyle düşünüyorum tamamen şahsi fikrim peki yavrularınizin bu anlarını parayla yada meslekle alabilecekmisiniz? Evet biraz sıkıntılı dönem olabilir ama en fazla 2.5 yaşa kadar hiç bir anını kacirmayan ben şimdi çabuk büyüdün diyorum şuan bende çalışıyorum fakat 2 yaşında basladim yavrum yanımda benim tek fark bu çalışan annelerin çocuklarını bırakıp gitmeleri kadar zor bir durum yok bu hayatta yanımda oldugu halde özlem oluyor Allah sizlere yardım etsin güzel anneler..
(90 puan) tarafından
Benim ucretli ve ucretsiz tum izin haklarim bitmisti malesef ve yeni bir sehirde sifirdan basladigimdan dolayi inanilmaz bir giderimiz vardi. Simdi bol bol zaman gecirebiliyoruz ilk zamanlar sıkıntilıydi.
-Reklam-
0 oy
(266 puan) tarafından
Öncelikle herkesin kendi hayatı tabiki nasıl planlarınız var biz bilemeyiz. Sadece şunu belirtmek isterim ki bende çalışan bir annenin kızıyım. Beni benden 11 yaş büyük ablam büyütmüş düşünün yani beni kucağına alıp arkadaşlarına oyuncak gibi gosteriyormus o zamanın hayat şartları tabi ki daha ağırmıs ve annem halı fabrikasinda çalışmış. Ben şuanda 26 yaşındayım. Abim ve ablam var . İnanın üçümüze de çok güzel bir gelecek hazırladılar Allah binlerce kez razı olsun. Ama o anne özlemini size anlatamam yani şu yaşıma geldim bebeğim var hala ayda 1-2 kez haftasonu anneme gidip anne kahvaltısı hazirlattiriyorum o kadar büyük özlem ki anne kahvaltısını bile arıyoruz. İşin kötü yanı annem 59 yaşında ve hala çalışıyor ve hala aynı dusuncede ben işten çıkarsam size torunlarima istedigimi alamam yapamam.. Bende çalışmak çok istiyorum meslegimde var ama oğlumu bırakmaya cesaret edemeyiroum. Ki siz memur olarak geçim sıkıntısından bahsederken biz normal çalışan tek eşimin maaşıyla idare ediyoruz. Günümüz şartlarında yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal Rabbim hepimizkn yar ve yardımcısı olsun. Siz annelik icgudunuze göre hareket edin o sizi yaniltmaz 
0 oy
(11 puan) tarafından
Öncelikle yanlış anlaşılmasın lütfen bende çalışan bir anneyim bebeğim 6 aylık baktıracak kimsem var annem ama düşünmüyorum bebeğimi annem dahi olsun kimseye bırakıp işe dönmeyi evet belki maddi açıdan zorlanacağız eşim tek çalışıyor evim kira ama bir şekilde üstesinden geliriz inşallah demem o ki para kazanılır ama benim çocuğum birdaha bebek olmayacak çünkü onun şimdi anneye ihtiyacı var onun geleceği bizim elimizde değil ne malûm yarınımızın olacağı bu benim nacizane fikrim lütfen kimse yanlış anlaşılmasın sağlıkla büyüsünler yavrularımız
0 oy
(284 puan) tarafından

Oğlum 4,5 aylıkken onu bakıcıya bırakıp işe döndüm. Şu an süt iznim olduğu için eve birkaç saat önce geliyorum. Başlarda bebek için de çok zordu, çok ağlıyordu ben yokken. Ben de işteyken devamlı kameradan izliyordum ne olacak halimiz diye. Ama yaklaşık bir ay sonra bebeğim durumu toparladı. Ben işe giderken vedalaşıyoruz. Devamşı geri geleceğimi söylüyorum. Bunun için ayrıca ağlamıyor gün içinde. Ben geldiğimde de çok mutlu oluyor. Bakıcısı ile araları çok iyi. 

Siz şamslısınız ki aile bireyleri bakıyor. Bu hem manevi hem de maddi rahatlık. Ben neredeyse maaşımın yarısını bakıcıya veriyorum. Çünkü o kalan yarıya bile ihtiyacım var. 
Dünyada çalışan anneler tek biz değiliz, çalışıyorsak yine onlar için. Hem işe dönmek bana psikolojik olarak iyi geldi. Hem ileride çalışan anne babanın çocuğu olarak bizim çocuklarımız kendini idare etmeyi daha çabuk öğrenecek. Okuldaki diğer öğretmen arkadaşların çocukları hep öyle. 
Belki şunu yapabilirsiniz: bebeği daha geç uyutmayı. Örneğin 21.30 gibi. Gün gün kaydırarak 21.30'a ulaşırsınız. 
...