Oğlum 4,5 aylıkken onu bakıcıya bırakıp işe döndüm. Şu an süt iznim olduğu için eve birkaç saat önce geliyorum. Başlarda bebek için de çok zordu, çok ağlıyordu ben yokken. Ben de işteyken devamlı kameradan izliyordum ne olacak halimiz diye. Ama yaklaşık bir ay sonra bebeğim durumu toparladı. Ben işe giderken vedalaşıyoruz. Devamşı geri geleceğimi söylüyorum. Bunun için ayrıca ağlamıyor gün içinde. Ben geldiğimde de çok mutlu oluyor. Bakıcısı ile araları çok iyi.
Siz şamslısınız ki aile bireyleri bakıyor. Bu hem manevi hem de maddi rahatlık. Ben neredeyse maaşımın yarısını bakıcıya veriyorum. Çünkü o kalan yarıya bile ihtiyacım var.
Dünyada çalışan anneler tek biz değiliz, çalışıyorsak yine onlar için. Hem işe dönmek bana psikolojik olarak iyi geldi. Hem ileride çalışan anne babanın çocuğu olarak bizim çocuklarımız kendini idare etmeyi daha çabuk öğrenecek. Okuldaki diğer öğretmen arkadaşların çocukları hep öyle.
Belki şunu yapabilirsiniz: bebeği daha geç uyutmayı. Örneğin 21.30 gibi. Gün gün kaydırarak 21.30'a ulaşırsınız.