Vallaha bıktım dün burda iki post açtım birisi destan gibi uzundu valla bekledim sabah düzelir eder diye ama sanki ailesinden birini oldurmusum gibi kinli bana ben ne yaptimda bana bu kadar nefret dolu aklım almıyor bir odanın içinde oturmuş kafayı yicem resmen minicik bebeğime bakıyorum hayat dolu ama bu şekilde onunda geleceği hakkında kaygilaniyorum seni istemiyorum diyor başka bir sey demiyor bir insan bir günde nasıl böyle olabilir hayır ben gideyim nereye gideyim beni çocuğumla kim kabul eder kaldı ki çocuksuz bile kabul etmezler ee zaten o da hayatta çocuğu bana vermez ee bende 2 aylık bebeğimi bırakıp bir yere gidemem ee tamam oturayım oturduğum yere ama içim içime de sığmıyor o bir oda da ben bir oda da daha dün herseyim olan adam bugün yedi kat el oldu bana ben böyle şeylere gelemiyorum katlanamiyorum ne yapmalıyım yanına ben gitsem hem kabul etmicek daha çok kalbi mi kıracak onuda biliyorum ee beklesem acaba o gelcek mi ne zaman gelir gelmez mi cidden sabredemiyorum ne yapmalıyım Allah aşkına daha kaldıramıyorum çok ağır geliyor eziliyorum artik
