Merhaba kızlar. Çok üzgünüm kırgınım fikirlerinize ihtiyacım var. Dün çok üzüldüğüm bi olay yaşadım. Çok üzüldüğüm zaman bayılmalarım oluyor. Kalp ritim bozukluğum var sanırım aşırı stres tetikliyor gözüm kararıyor yığılıyorum. Neyse eşimin hiçbişeyden haberi yoktu. İçerde halının üstünde oturmuş telefonda konuşuyordu. Mutfağa gireceğim sırada yığıldım. Bilincim yerinde fakat gözlerimi açamıyorum, vücudumu hareket ettiremiyorum, tepki veremiyorum. Ellerim bacaklarım karıncalandı yaklaşık 2-3 dakika bekledim öyle. Sonra toparlanmaya çalıştım kalktım elimi yüzümü yıkadım gittim yatağa uzandım uyuyakalmışım. Bunlar yaşanırken düştüğüm yer eşimin en azından başımı görebileceği bir pozisyon. Ben görüp umursamadığını düşündüm . Uyandıktan sonra berbat hissettim ağlayarak uyandım. Yanıma geldi şarkı türkü söylüyor hiçbişey olmamış gibi. Ne oldu sen niye ağladın falan diyor. Öpüyor falan. Dedim sana diyecek hiçbişeyim yok yazıklar olsun sen insanlığını kaybetmişsin. Ne oldu ne yaptım diye soruyor şaşkınlıkla. Konuyu anlattım başladı yemin ederim ben görmedim duymadım telefonda konuşuyordum görsem kapatır gelirdim yanına diye. Nasıl görmedin ya oturduğun odanın kapısının önüne düştüm dedim görmedim diye yemin ediyor. Sonra kesin görmemişsindir diyince sinirlendi ben yalan mı söylüyorum diye bağırış çağırış çok kırıldım kalkıp evden gidecektim engel oldu şuan konuşmuyorum. Bilmiyorum. Görmemiş olabilir mi? Hiç aklıma yatmıyor ama peşin hüküm vermemeli miyim?