Çok sorunlar yaşadık çok badireler atlattık ama artık bir kez daha toparlayacak gücü kendimde bulamıyorum, bir kez daha benim adım atmakla düzelecek bir evlilik yaşamak istemiyorum tahammülüm sabrım kalmadı evet içkisi kumarı yok evine bakıyor ama bunlar yeterli mi evli kalabilmek için. Anlayış yok saygı yok sevgi yok cinsellik yok hep kusur arama hep sen sen denmesi, sürekli sana hasta psikolojisi bozuk muamelesi yapılması ruhumu çürüttü artık ailesinin yanında devamlı rencide ediyor beni bugün yine yaptı, onca şeye rağmen yoluma bakıyorum işime gücüme bakıyorum. Ama geliyor benm yaptığım onca şeyn için içinden Bi kusur bulup ona takılıyor neyim ben bu evde hizmetci mi çocuk bakıcısı mı anlatsam çok şey var ama uzatmış olucam bende dedm ki biz seninle yapamıyoruz ben dayanamıyorum ayrılalım ikiz bebeklerm var ve otizmli oğlum biliyorum delilik çok zor olucak ama benm memleketim uzak da oğlumun düzeni eğitimi burada memleketim küçük bir yer ve eğitimi kötü çocuklarımı rezil etmek istemiyorum burada bir ev tutarım çocuklarımla yaşarım sende oğlanla ilgilenirsn ara ara oğlum engelli maaşı alıyor, nafaka da verir, rahmetli babamdan da maaş alabilme hakkm var sizce yapamaz mıyım kızlar yanlış mı düşünüyorum tavsiyeleriniz ne olr