Ilk esimden ayrildim. 15ay evli kaldim cocugum yoktu yas desen daha 25dim hayatimin hatasiydi baba evne gitmek demicem. Annem babam Rabbim. Onlaribadimdan eksik etmesin ama asiri sahiplendiler bana, resmen kundakda bebek gibi ustume titrediler ve ben bu sevgiden bunalmistim bu asori ustume titremeleri beni urkuttu ve ikinci evliligimi hemen ve aile rizasi olmadan yaomama sebep oldu. saglikli dusunemedim, kendi duzemim kendi yuvam olsun yoksa ailem beni bidaha kimseye vermicek dedim. Ama oyle boyle sevgi uste titremeydiki sanki omur boyu artik onlarlaydim. Isten 16:15 cikiyorum abartisiz 16:20 annem ariodu ne yersin ne yemek yapiyim, tirene yetistinmi. Eve bise almak isterim elimi cebime attirmiolar. Belki herkezin hayali bu ama bu durum beni urkuttu ve evden kacirtti diye bilirim... Eger cocugun varsa ztn ayri ev keisnlikle tut derim ama cocugun yoksa ve yasonda gencse malesef baba ana evinden haric baska yere gitmene pek musade etmio aileler. Simdiki aklim olsa suanki evliligimdeki sabri o zamanki evliligimde gosterirdim dicem ama kumar ve sapiklikda bir yere kadar cekilio ardindan dayak gelince dayanilmio ama daha uyanik davranirdim ne bilim zoraki degilde baska sekil adam etmeye calisirdim belki bilemiom yada annemle babamla konusmaya calisirdim yapmayin bebek degilim vs rahatsiz oldugumu dile getirirdim. Bu kadar sahiplenmemelerini guzellikle soleseydim...