"Annesinin bıraktığı çocuklara kim niye baksın", tüm hayatları boyunca bu soruyu duyacaklar, hem içlerinde hem çevrelerinde.
Çocuk sevmiyorum diyebilir, güvenini kaybetmiş belli ki. Seni seviyorum, gitmeyeceğim, biraz üzgün hissediyordum artık sizinleyim çok iyi bir anne olacağım demeni bekliyordur o minicik kalbiyle.
Her anne yorulur, kaçıp gitsem biraz uzaklaşsam der herkes bir an mutlaka, ama bu bir his sadece. Gitmek söz konusu olamaz. El kadar iki tane çocuk. Bir de akıl verin diyorsunuz. Çocuklar sokaktaki kedi köpeklere bile yalnız kalıyorlar diye üzülüyor. Çocuk kadar akıl merhamet yok mu sende.
Akıl istemiyorsun biri sana, haklısın o evde daha iyi bakılırlar sen hayatına bak, desin istiyorsun da yok öyle bir dünya.
Devlet hastanelerinde psikologlar psikiyatristler var, git onlarla görüş. Allah merhamet versin kalbine.