Merhab arkadaslar. Cok mutlu bir evliliğim vardi 8 aylik bir bebegim var. Esim cok ilgili bizi dusunen ilgilenen hasta olunca oraya buraya kosan ben ne istesem alir getirir. Oyle bir sey olmadi ki yapmasin. Ama son 1 aydir biz surekli cocuk yuzunden kavga ediyoruz sozlu tartisma seklinde. Bagirma cagirma olmuyor..kusuyoruz ve uzun zaman konusmuyoruz. Tam yeni baristik o tuvaletdeyken telefonunu karistirdim bir baktim yabanci bir kadinla kotu mesjlasmalari var. Tam mesajlari okuyordum esim geldi.sonrasinda ben evi terk etmesini her seyin bittigini soyledim.ama oturdu bana acik acik her seyi anlatti. Sanal iliski yasiyormus. Bir suru kadinla. Hastalik gibi bir sey oldugunu beni tanimadan once her seyin basladigini anlatti. Bundan kurtulmak istedigini soyledi. Hungur hungue agladi kafasini vurdu duvarlara geldi ayagima kapandi. Ailemi cok seviuorum sen de bana yardim et. Bugun itibariyle buna son vericem ama bir daha boyle bir sey hissedersem seninle paylasicam psikologdan yardim alicam falan dedi. Kendisi gercekten cok merhametli cok iyi niyetli duzgun etrafra her kes ondan akil alir. Egitimi de cok yuksek biri. Ama boyle bir zaafi varmis. Benim dunyam basima yikildi. Yasadigim hayal kirikliginin tarifi yok. Ama kizimi dusundum aileyi dagitmanin bosanmanin insani psikolojik acidan ne kadar yiprattigini bilerek esime bir sans verdim. O da bana yemin etti soz verdi. Sizce yalnis mi yaptim?