elbetteki zorlu dönemlerde oluyor ama bu kadar da abartıldığı gibi bir hayat bana mantıksız geliyor. 3 çeşit değil 1 çeşit yemek yap, yeri geliyor eşim yorma kendini bugün tost yiyelim ya da dışarıdan söyleyelim der. Ben hazırlanırken eşim tv izlemez bebeği hazırlar. Eşim süpürge yapar ben vileda yaparım, o toz alır ben banyo tuvalet yıkarım vs. 1 saatlik iş yarım saatte biter giyinir çıkarız. Üstelik benim eşim çok yoğun çalışan haftada bazen 1 gün bile izin yapamayan akşam 10da gelen biri. İşyerini anca kapatır vs. Ama gelir gelmez bebeğin mama saati oluyor hazırlar verir, ben de banyoya girerim ya da balkonda bir kahve içerim. Gece bebek ağlarsa uyanırsa asla uyumaz benimle kalkar. He bunlar lütuf mu değil. Olması gerekeni yapıyor. Ben anneysem o da baba sonuçta.