Eşime bazen çok öfkeleniyorum, beni düşünmüyor yeterince değer vermiyor gibi hissediyorum bazen, kendi işi ve haftanın 4 günü yurtdışında burada olduğu zamanlarda da gündüz ya çalışıyor ya dışarı çıkıyor arkadaşlarıyla genelde, gece geliyor eve çoğu zaman. Toplasanız evlendiğimizden beri 4-5 kere başbaşa dışarı çıkmışızdır.(9 aydır evliyiz) Her yurtdışına gittiğinde ağlıyorum resmen bu kadar yalnız bırakma beni, gitme diye yalvarıyorum neredeyse. Bana yeterince değer verse bu kadar yalnız bırakmaz diyorum. İstese yurtdışına gitmez, kendi elinde, tamam daha az kazanır belki ama en azından yanımda olur benim için daha fazla kazanmasının bir önemi yok, geçinelim yeter, yada hadi tamam gitsin ama bu kadar sık gitmesine ne gerek var? Hep daha fazla kazanmak istiyor gözünü para hırsı bürümüş, artık yıprandım bende yalnızlığa mahkum edilmiş gibi hissediyorum kendimi, bazen annemlere gidiyorum kalmaya, ne kadar ailemin evi olsa da bi zaman sonra sığıntı gibi hissediyorum kendimi, evde kalıyorum bazen de yalnızlıktan kendimi kötü hissediyorum. Eşiyle her gün vakit geçirebilenlere imreniyorum. Defalarca konuştum bu konuyu eşimle, umursamıyor bile yapacak bir şey yok diyor ben işimi başkasına emanet edemem diyor, başkasını yollayamam yurtdışına diyor. Sizce ne yapmalıyım?