Kızımı parka çıkardım bir kadın baya dikkatli bakıp ağlıyordu sormaya çekindim açıkçası ama birkaç kere dönüp baktim acaba derdi ne diye eşimede dedim ama tanımıyorsun gitme yanina dedi biraz geçtikten sonra yaninda oturan kadın yanıma geldi yanlış anlama ama kızını 5 dakika kadar kardeşimin yanına getirirmisin 4 ay oldu oda kızını kaybetti aynı senin yavruna benziyor dedi eşime döndüm oda bir bak dedi gittim konuştum şuan ağlıyorum hala o kadar kötü oldumki kızımla aralarında 1 hafta varmış ve kaybetmiş resmini gösterdi benim kızımın kopyası o kadar şaşırdım ki tüylerim diken diken oldu Rabb'im kimseye bu acıyı vermesin inşallah yüzü benzemiş kaderi benzemesin diye dua etti hep kan çanağı olmuştu gözleri