Merhaba hanımlar, bir süredir burayı takip ediyordum. Dün aldığım yeni bir gebelik haberi sebebiyle bugün hesap açmak istedim. Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok. Otuz yaşındayım. 2,5 yaşında ve bir yasinda iki çocuğum. Öğretmenim. İlk çocuğumu doğurduktan sonra izne ayrıldım. O gün bugündür izindeyim. Yani iki buçuk yıldır evde çocuklarımı büyütmeye çalışıyorum tek başıma. İkinci çocuğu ben istedim. Hemen olsun. Belki olmaz, diye düşündüm. Çünkü çocuklarımdan once üç tane düşük yaptım üst üste. O süreçte çok yıprandım. Bir daha çocuğum olmaz. Yine düşük yaparsam korkusuyla ikinci çocuğum için erken davrandım. Çok şükür bir kızım, bir oglum var. Ama tek başıma bakıyorum ve ikinci çocuktan sonra çok yıprandım. Her gün evde hapis hayatı yaşıyoruz çocuklarımla. İki çocukla dışarı çıkamıyor, zapt edemiyorum. Büyük olan yola çıkıyor. Çok korkuyorum. Hep evdeyiz. Gurbetteyiz. Kimsem yok. Öyle bunaldım ki ağlamaktan gözümde yaş kalmadı. Her gören bundan sonra rahatlarsın. İkisini de büyüttün, diyordu. Ben de seneye tekrar işe başlayacağım, diye dişimi sıkıyordum. İçten içe seviniyordum. Özgürlüğüme kavuşacağım. Zor günler ardımda kaliyor, diyordum. Cocuk defterini artık kapattım, derken dün sürpriz bir hamilelik haberi aldım. Üstelik korunuyorduk. Hiç şüpheye düşeceğim bir durum olmadı. Öğrendiğimden beri durup durup ağlıyorum. Nasıl olacak? Nasıl bakacağım? Nasıl geçireceğiz? En az bir yıl daha çocuk bakmaya tahammülüm var mı? Hep bunları düşünüyorum. Elbette Allah verdi. Bundan geri dönüş yok ama hep başa sarmaktan yoruldum. Tam büyüdü, dedikçe bir kez daha başa dönüyoruz. Çok korkuyorum. İki doğum da sezaryen oldu. Bu da öyle olacak. Bir de kan sulandırıcı iğne kullanmak zorundayım. Pıhtılaşmam var. Günde iki kez iğne yapıyorum hamileliklerimde. Ne yapacağımı bilmiyorum. Benim gibi olanların deneyimlerinden yararlanmak istiyorum. Fikriniz benim için önemli. Rabb'im isteyen herkesin kucağını doldursun inşallah. Hayırlı günler hepinize!