Ben de inanılmaz agresif karakterli bi insanım. Ama "bak senin yüzünden sinirleniyorum" bakış açısı hastalıklı bir bakış açısı uyarıyorum. Yani şey gibi düşün. Bi adamın karısını dövüp, ama şu yüzden dövdüm beni buna sen zorladın demesi gibi birşey. Ben bi sinir üzerine çok uğraştım. Çok kitap okudum. Çok destek aldım. Bundan 5 sene önce 25 yaşımda kendimle barıştım :) hala agresif karaktere sahibim. Ama o zamandan beri sinirlenmiyorum. Ve fark ettim ki benim sinirlenmem zaten kimsenin umrunda değilmiş, beni kale almıyor, geçiştiriyorlarmış. Ama o sinirin psikolojik yükünü hep ben taşıyordum. En çok kendime zarar verip kendimi yoruyormuşum. Tavsiyem kendinle bir şekilde barış. Önce kendini kabullen. Önce kendi iç dengeni bul. Sonra kocanı kabullenirsin. Evet hata etmiş. Beklentiye sokmuş. Ama inanıp evlenen de sensin. Senin tercihinin sonucu bu. Yeni evlisiniz sanırım. Evliliğin ilk birkaç yılında bu beklentilerin sıkıntıları çıkıyor evet. Ama bu süreçte çocuk yapmayıp kendinize odaklanın. Karşılıklı sakince konuşarak iletişim kurmayı öğrenin. Sorun tanımlamayı ve ortak çözümler üretebilmeyi öğrenin. Bunları öğrenirseniz müthiş mutlu evliliğiniz olur. Ha öğrenemezseniz en fazla birbirinize tahammül edersiniz. Öğrenemeden çocuk yaparsanız. İşte o fecaat olur.