Kendi hayatınıza seyirci kaldığınız oluyor mu? Hiç birşeyi kendiniz gibi yapmanıza müsaade edilmediği için sıkıştığınız, bunaldığınız..
Evet değişmek zorundayız hayatta hep aynı yerde kalamayız -bu da başkalarının bana direttiği bir düşünce ama kabullendim- Kendimi çok değiştirdim çok.. Tanıyamadım bir ara hatta bu ben miyim dedim. Nasıl böyle konuşurum dedim. Mecbur bırakıldığımı hatırladım unutmaya çalıştım.
ve elimden geleni yaptım
iyi bir eş olmak için çok çabaladım.
26 yaşında bir çocuk annesiyim 3 yıllık evliyim. düğün günü başladı psikolojik şiddeti. Altınları düğün boyunca takmazsan kuaföre götürmem diye ağlata ağlata baba evine getirdi. Aldığım takılarla girmek istedim altınlar da takı merasiminde takılsın istedim. Orda anlamalı altınlarını verip baba evine çıkmalıydım. Hata yaptım. Dolap açık kaldı diye bardaklar kıran, telefonlar parçalayan, sırf her dediğine tamam demiyorum diye üstündeki tişörtü parçalayan, ailesinin yanında beni dövmek için üstüme yürüyen, hamileyken ben bu çocuğu istemedim ki diyen bir adamla evlenmezdim. Hata yaptım.
Çok zor zamanlar geçiriyorum. Dertleşmek istedim. İyi geceler.