Ben kinci bir insanım. Kolay kolay birine kinlenmem ama kinlenirsem de asla eskisi gibi olmam. Eşimin teyzesine karşı aynı şeyleri hissediyorum. Ben verme dememe rağmen ben odadan çıkar çıkmaz arkamdan kızıma çorba icirmisti. Çocuk o corbayla ölmez evet ama seni adam yerine koymayıp arkandan iş çevirmesi beni en çok sinir eden durum. Ve bur bir kaç kez olan bir şey. Bir de eşimin kardeşiyle ilgili bir sorunu oldu ve ben asla karismadim. Eşim de benden için alakasız bir konuda bı şey deyince teyzesi "ondan bı iş mi bekleyen var bı şey mi diyen var" şu bu diye alakasız yere benden için laf saydı. Bunu da ben duyunca buz gibi soğudum. Demek ki bu şekilde aklında benle ilgili düşünceler vardı da demeyi bekliyordu diye düşünüyorum. Eşim de haklısın konunun senle hiçbir alakası bile yoktu diye bana hak verdi. Asla eskisi gibi yakın davranmiyorum ama kanlı bıçaklı gibi de değilim. Aynı şekilde konuşunca ben de kendimi kötü hissediyorum. Ben hep mesafeli kalacağım ve asla eskisi gibi olmayacak, kendi yaptı kendi buldu.
