Kızlar ben anneme babama abime ,k.p,k.v ve eşime karşı hiç birşey hissetmiyorum sildim resmen.sadece annemle konuşuyorum arada o da diyorum ne de olsa analık hakkı.
Aslında bu ara genel bir hissizligim var ama onlara böyle olmadan önce böyle oldum.
Babama karşı hissizim ve konuşmuyorum çünkü anneme çok çektirdi.
İçki kumar karı kız herşey vardı.annemi çok aglatirdi ve ben ona öfkeyle büyüdüm sırf bu yüzden.
18 yaşımda bizi bıraktı gitti.
Ben üniversiteye gidemedim çünkü abim de çalışmıyordu ve babamın biraktigi yerden o devam etti.
Annemi çok uzerdi calismazdi aglatirdi.
Aslında ikisine de annem için düşman oldum.
Annem hasta haliyle çalışır bize bakmaya çalışırdı yemez yedirir giymez giydirir.
Ben anneme çok düşkündum.
Evin erkeği oldum ona hediyeler alır gezdirir ederdim.
Abim onu her aglattiginda ben toparlardım.
Ama o hep ayırım yapardi.abimi önce tutardı.
Bir gün abim bizi evden kovdu saçma sapan durup dururken.
Anneme dedim ben çalışır sana bakarım gidelim.
Daha önce de çok teklif ettim hep tamam deyip vazgeçmişti.
Bu sefer tamam dedi sabaha kadar ev aradım sonra yine vazgeçti.o gün yine kavga çıktı annemin üstüne yürüdü mahallede.yuzune tükürdü falan.
Ben de bu sefer polisi aradım.
Annem geldi dedi seni öldürür git dedi polislerle.
O kadar dil döktüm dedim sen de gel benimle ben tek başıma nereye gidecem dedim.
O zaman konuştuğum biri vardı ona git dedi.
Dedim nikahım yok biseyim yok nasıl gideyim.
Ne yaptıysam bırakmam abinı dedi gelmedi.
Sokaklarda kaldım ettim.
Onunla da öyle hissizligim.ama tek onunla konuşuyorum arada.bisey hissetmiyorum.
Sadece konuşuyorum.
Evliligimde de sahip çıkmadı.kucuk düşürdü beni kaç kez.
Ayrılmak istedim destek olmadi.ama yine de konuşuyorum.
KV ve kp.cok uzun mesele onlar da ama lohusaligimi burnumdan getirdiler birsuru laf ettiler.bencil insanlar.
Hasta halimle******n muamelesi yaptılar resmen.asla değer vermediler bana.cok uzun oldu detaylara girmiyorum daha fazla ama bı yerde kestim annem hariç hiç birisiyle konuşmuyorum ve birşey hissetmiyorum
Acaba psikolojik bir sorunum mu var abartıyor muyum yoksa normal mi böyle hissetmem.aslinda altında değer görmeme var.cunku ben insanlara ne kadar değer vermişsem dürüst olmussam insanlar beni hep değersiz gördü.ne zaman ben konuşmayı kestim değere bindim.
Peşimde koşuyorlar nerdeyse.ama artık kimseye karşı birşey hissedemiyorum ve konuşmak ta istemiyorum