Yani simdi burda size destan yazarim da neyse, hicbir tecrubenizin olmadigi konulari konusmak oldukca kolay. Ben 2.evliligimi yaptim ve ilk esimden bir kizim var. Simdi hanimefendi, kizim benimle yasiyor, esim Allah bin kere razi olsun ikimizin cocugundan ayirmaz. Bir kere, benim kizim babayla yasiyor olsaydi ve sonra bir sebepten ki bu hastalik olabilir olum olabilir kalım olabilir hersey olabilir bak benimle yasayacak olsaydi ve esim bunu kabul etmeseydi ne olurdu biliyor musunuz? 30 saniye durup dinlemezdim bakin o adami. Asla, benim icin o dakika biter. Cocugu olan biriyle bir yola cikiyorsan gun gelip o evladin en dogal hakki olan diger ebeveynile de kalabilecegini biliyor, idrak ediyor, dusunebiliyor olman gerekir. Evlenecek kendin cocuk yapacak kadar buyuyup olgunlastigini dusunuyorsan bu olasiliklari da kafanda suzmen gerek. Dunyanin bin bir turlu hali var, belki anasi hasta belki öldü belki birakti gitti adamin basina, napsin, 5 yasinda bir cocugu sevgili karisi icin kapi disinda mi biraksin. Evet bakmak zorunda, ya zorundaligi gecin Allah razi icin daha kucucuk masum 5 yasinda bir sabiye hangi vicdan sirtini donebilir? Kaldi ki kadinin kendisi de anne olacak. Nasil merhMet nasil insanlik? O kucucuk cocugun gunahi ne? Nasil kafalar nasil zihinleriniz var benim aklim almiyor gercekten .