Kafam o kadar dolu ki doğru insanla mi evliyim yoksa yanlış mi anlamıyorum ben iyiyken iyi cok düzgün 10 numara bir eş ama zor zamanimda bana destek olmuyor hatta kalbimi daha çok kırıyor asla gelip sarılıp gecicek ya da senin için ne yapabilirim demiyor o iyi insan gidiyor benden nefret eden pis bir insan geliyor burda iki tane postum var sıkıldigima bunaldigima dair yani detay vere vere yazamiyoruz cok uzun oluyor ama ben kafayı yemiş bulunmaktayım aslında çıkıp gezmekten cok yanlız çok zoruma gidiyor karşı komşum var mesela perdesini çekmez asla ben her akşam olup perdemi çekerken onu görür onun evine ozenirim o derece yanı daha dün de dedim esim 3 günde bir dışarı çıkar felan diye bugün de gidiyordu soruyorum bide demiyor nereye diyorum işim var diyo ne zaman gelirsin diyorum 12 artık ister istemez cin tepeme çıktı surat astım soylendim bide bana diyor ki zaten tüm gün evdeydim evdeydi de sanki sohbet ettik bişi yaptik o elinde telefonla oynadı bende ev temizledim çamaşır astım katladim kızımı yedirdim sofra kurdum kaldırdım yanına gittim konuşmak icin felan telefondan kaldırmadı başını bende dedim hatta dışarı çıkalım sıcak çikolata içeriz ya bişi içmek bahane maksat hava değişikliği neyse dedi yok ben gidip alayım sen yap bende dedim boşver kahve yaparım onu içeriz iste ben icerde çocuk uyuturken zaten çıktı evden her neyse eve geri gelince de istediğin oldumu diyor yok beni rahat birakmiyorsun felan tüm gün senleydim bende benleydinde ne yaptık dedim söyledin mi diyo bide evet dedim sonra bana dedi tamam senin derdin belli oldu sen sıcak çikolata icemedin diye böyle yapiyorsun yok sen be bogazlisin nankorsun yik işte bi hafta konuşmayalım bende lann zaten benim derdim yanlizlik senin bana dediğine bak dedim yok işte beter ol felan dedi asla anlamıyor beni mevzuyu cikolataya bağladı halbuki ben ona kac gündür derdimi anlatmaya çalışıyorum asla anlamıyor asla kötü günümde yardım etmiyor hatta bir darbede o vuruyor derdimi anlatmaya çalıştıkça yok konuşma sesin başımı ağrıtıyor diyo ya ben bu kadar mı itici konuşuyorum benim yüzüm bu kadar mı çirkin benimle evde kalmiyorsun ya ben hamileyim de şöyle bi gelse yanıma ben söylemeden sarilsa ne bilim yanı ilgilense halbuki ilk hamileligimde bebek gibi severdi şimdi cirkinlestim bu hamilelikte bu yüzden mi böyle anlamadım ama anladığım tek şey asla mental cokusteyken bana destek olmuyor hatta daha beter oluyor ben kendimi toplayip iyi olduğum zaman oda iyi oluyor ama ben bıktım artık kendimi iyilestirmekten