Kızlar bi arkadaşım ilk çocuğunu normal doğumla kucağına aldı.. ikincisi plansız ve sezeryanla doğdu.. biraz gelişimi geriden geliyor..arkadaşım sürekli 2.cocuk pişmanlık keske olmasaydı sakın 2.yi yapma falan diyor çok üzülüyorum o çocuğa ya..1.de nasıl heveslisi her şeyini 4 4luk yapti..2. Öyle kendi kendine büyüyor..annesi değilmişim gibi falan diyor arkadaşım..özünde iyi bir insan..2nin zorlu süreci arkadaşımı depresyona soktu diye düşünüyorum..çocuğu sahiplenemedi..böyle duygular yaşayıp geçen var mı aranızda..