0 oy
192 göst.
Aile kategorisinde (13 puan) tarafından
Merhaba.. 25 yaşımda evlendim ve 6 aylık evliyken hamile kaldım şuan bebeğim üç aylık ama öğrenmemde hamileliğim 6 ayıda çok çok zordu psikolojik açıdan kabullenemedim korunurken oldu diye hep suçladım eşimi kendimi öyle ki aile yemeklerinde bile cenaze gibi yemeden kalkıp sürekli susmaya başladım eşime hayatımızın mahfulduğu çok güzel planlarımız vardı diye sitem ettim aldırmak gibi düşünemedim ama sadece yıkılışımı yaşadım çok bunaldım bunalttım da eşimle çok severek evlendik 5 sene sonunda evlendik ve o 6 ay hiç unutmicağım kadar neşeli sabahı ayrı güzel akşamı gülmekten uyuyamazdık çok iyi arkadaşta olmuştuk şimdi hamilelik benim için zordu şuan ise çok sevdiğimi farkettim ama bazen yıkılıyorum eski hayatım yok her sabah duşa girip saatlerce bakım öğlen al çantayı çık yok gece gezerdik eşimle o yok baskıcı bi ailede büyüdüm evlenip herşeyin geçip rahatca görüşüp onunla yaşıcam diye aşırı mutluydum balayı resimlerimize bakınca bile çok üzülüyorum çok mutluymuşuz diyorum öyle bi buhrandayım ki demin eskiden 5 kadar film izlerdik güzel günlermiş dedi eşim çocuk oldu diye hayatım mı bitti gerçekten nasıl herşeyi elimden kaybetmişim hissinden kurtulucam vucudumu yaralar sardı çocuğuma bakınca aşırı seviyorum herşeyim onun olsun istiyorum mutlu olsun sağlığı için çıkmıyorum bile ama ben ben değilim artık

6 Cevaplar

0 oy
tarafından
Bakıcı tutma imkânın yok mu ? Ben de diyorum bakıcı olsa ay şöyle güzel güzel evimi temizlesem yemeğimi tatlimi yapsam duşumu alsam kahvemi içsem kitabimi okusam örgümü örsem ama bebeğim sürekli oyun istiyor hepsini yapiyorum lâkin hep hep kendimi erteliyorum zaten kendime vakit kalmıyor wc bile gitmek lüks sürekli ağlıyor her gidişimde 
(13 puan) tarafından
Gerçekten öyle hiç kıyamıyorum ama içim gidiyo çok erken oldu diyorum iki sene sonra ne değişicekti sen aynı sen ama kendimi hazırlamdığım için mi gerçekten rahatıma mı düşkünüm bilmiyorum
-Reklam-
0 oy
(3,771 puan) tarafından
Daha lohusa psikolojindesin Rabbim sağlığı  yerinde olsunda geçer bugünlerde biraz buyunce eşin gezdiren birisiyle gezdirir yine inşallah anne olmak zor cidden seni anliyorum
(13 puan) tarafından
Zor olucağını biliyodum herkese bırakırım diye düşündüm doğunca bırakamicağımı anladım çünkü ayrılamıyorum sanki benden iyi tanımicaklar diye ama kendim için de eşimle kurduğumuz hayalleride yapamadık diye çok üzgünüm
(3,771 puan) tarafından
Biraz daha büyüsün ilginelen olursa büyükler varsa bırakırsın şuan böyle hissetmen normal daha kabullenme sürecidesib bebesi
tarafından
3aylik lohusaligi bitmiş
(13 puan) tarafından
Büyükler bakmak için can atıyo ama bırakırsam ağlar ve beni arar diye kopamıyorum
0 oy
(2,705 puan) tarafından
Eee anelık fedakarlık ıstıyor:)ya cok seyı yapamayacagımı bılıyorsum ama bı tuvaletede hasret kalacagımı düşünmemiştim:)yanı oturup keyıf yapayım yok bos fırsat bulursam ya temızlık ya baska bısey yapıyorm oturursam hersey kalıyor robot gibi yaşıyorz:)eşime görede aksama kadr yatıyorum.Ama evladımın bir gülüşü hepsını unutturuyor boyle kaşacak degılızya elbet buyuyecek yarın buyuyğnce odasından cılsada yüzğnü görsek deriz
(13 puan) tarafından
Benimde öyle ve hiç uyumuyo iki saatir uyutmaya çalışıyorum öğlenleri 5 dk uyku gerisi bağrış çağrış sonra 5 dk daha yanından ayrıldığım an kıyamet gerçekten nasıl kendimize dönücez
(2,705 puan) tarafından
Ne kadarlık senın bebe
(13 puan) tarafından
Üç aylık oldu
(2,705 puan) tarafından
Daha cok kücüükkk:)kolıktir vardır bı derdı canm ararsın bu gunlerı cok ısyan etme daha yenısınz bunun yürğmesı emeklemesı ek gıdası var:)
(13 puan) tarafından
Doktora götürdük erken diş belirtisi veriyo hepsini biliyorum ve sabırla kolaylıkla geçmesini istiyorummmm
0 oy
(15,325 puan) tarafından
Ben çocuk doğdu mu şuan 6 aylık hamile.misin orasını anlayamadım. Ama sana şunu soyleyeyim. Çocuk olunca evet hayat kökten değişiyor. Ama onunla birlikte ailecek yapabileceginiz yine çok güzel şeyler var. İlk 1 sene biraz daha zorluyor. Ama yavrucuğum dillenip yürümeye başladığı zaman işler daha eğlenceli hale geliyor. Evet her dönemin zorluğu var ama ayrı ayrı da güzellikleri var. Eğer kendini çok dipte ve bunalmış hissediyorsan psikolojik destek almalısın 
(13 puan) tarafından
Evet eşime söyledim o hamileykende kimseye söylemeden git konuş rahatla dedi çünkü ailem bunaldım diye aşırı üstüme düştü ve onlardan sürekli kaçıyodum. Doğdu 3 aylık
(15,325 puan) tarafından
Yani ilk zamanlar insan ota b.ka sinirleniyor. Hormonlardan kaynaklı. Herşey gözüne batıyor. Bu lohusalıktan işte. Ve gerçekten de hayatın değiştiği için ve bı daha eskisi gibi olmayacağı için bocaliyorsun. Ben de yaşadım bunu. Ama hepsi geçiyor dostum rahatla. Duygularını yaşa. Kendini kısıtlama. Hepsi geçecek. Yavrunla çok güzel bağ kurduğunu gördükçe daha da güzelleşecek. Eğer yine de yardım almak istiyorsan hiç bekleme git. Bı çok normal bisey.
(13 puan) tarafından
Kitap okuyamamak uyuyamamak film izleyememek hepsi geçici iki üç sene sonra biter hepsi yaparsın diyorum kendime ama sorumluluk ebedi allah kolaylıkla ve rahatlıkla yaşıcağımız bi annelik yapmayı nasip etsin böylesi çok zor
(15,325 puan) tarafından
Öyle ama alışıyorsun. Sen hormonların etkisiyle çok hassas son şuan ondan..
0 oy
tarafından
hâlâ lohusa psikolojisindesin sanirim.cocuk evdeki en güzel şey.elbette hayatın kısıtlanıyor ama çocukla da yapilacak çok güzel şeyler var.surekli evde olmayacaksın neticede.cocugunun ilk anlarını düşün eşinle bunlara şahit olacaksınız.ilk anne mi diyecek baba mi acaba bu bile insana heyecan katıyor.umarim bir an once çıkarsın bu psikolojiden.seni çok rahatsiz ediyorsa bu durum yardim almanı tavsiye ederim 
(13 puan) tarafından
Evet zorlanıyorum almam gerek kendimi çocuğa çok odakladım sürekli konuşuyorum bebeğimle görseniz dinleyip sesler çıkartıyo herkes erken dillendiriceksin diye diyo ama her boşlukta çok kötü oluyorum sadece ben böyleyim diye ona yansısın istemiyorum
tarafından
bence de almalısın kendine de eziyet etmenin anlamı yok inşallah kısa sürede geçer bu durum.
(13 puan) tarafından
İnşallah
0 oy
(2,230 puan) tarafından

Öncelikle annelik gercekten tahminlerden bile zor, yaşayarak öğrendim :happy: ama bir kadinin en güzel armağanı anne olabilmek benim için. Ben bebeğimi ilk gunden beri çok istememe ragmen, dogduktan sonra zaman zaman acaba erkenmiydi diye sorguluyorum. Yinede sonuç degismeyecekti biliyorum. Belki biraz kontrolcü bir yapın vardir. Plânlı yasamayi seven ani karar ve durumlara cabuk adapte olamayan bir yapinda olabilir. Ne olursa olsun bebek büyüdükçe hayalerinize ayak uydurması daha kolay oluyor. Düşünsenize bebeginiz büyümüş en iyi arkadaşınız olmuş , üçünüz geziyorsunuz. Birde ne kadar erken o kadar iyi bana göre. Yaş geçtikçe insan sakinlik arıyor.

(13 puan) tarafından
Evet her planı yapmışım ama bunu hiç düşünmemişim sözde olmaz daha diyerek aklıma evlilik ve çocuk diye düşünce bile gelmedi ben sadece hayat arkadaşımla evlendim ve rahatım düşünüyodum tatil hayalleri imkanları ona göre ayarlama sürekli telaşla kafama göre yaşamak bu düşünce hiç yoktu birde arkadaş çevrem çok havalı ve buyruk tiplerden oluşuyo onların evlenirsem çocukmu yaparım yanlış anlama rahat olalım istiyorum demesi bizim ailede hep geç evlenir akrabalarım küçük anne çocuk anne minik anne bile dendi hepsine cevabımı verdim ama ne eve geldiğimde ne de sessizlik olduğunda işte o zaman zorlanmanın dibini gördüm
(2,230 puan) tarafından
Şimdi zor kısmını yaşıyorsun ama sonra daha eglenceli daha kolay kısımlar çok. Evlat her zaman sorumluluk demek. Olmuş artık ve bu saatten sonra tadını cikartacagin, sefasını surecegin gunler gelecek. Her başımıza gelen şeyin artısı eksisi var. Hep olumsuz yanlarına takılma. Biraz büyüsün bagimsizlassin gayet cool bir anne olursun eminim;)
(13 puan) tarafından
İnşallah çok teşekkür ederim gerçekten kendime inanmaya çok ihtiyacım var

İlgili sorular

0 oy
8 cevap 436 göst.
0 oy
6 cevap 263 göst.
2 Şubat 2023 Aile kategorisinde İki çocuklu anne (2,055 puan) tarafından soruldu
0 oy
13 cevap 245 göst.
14 Aralık 2022 Diğer kategorisinde sazh (5,108 puan) tarafından soruldu
0 oy
15 cevap 430 göst.

381,689 soru

11,426,335 cevap

34,985 kullanıcı

...