Ne desem nerden başlasam çok doldum çok sıkıldım. Asla Allaha isyan etmiyorum ama yoruldum.
1 ay oldu doğum yapalı bebeğim sürekli ağlıyor sürekli.. Başta gaz dedik binbir damla denedim-deniyorum. Gaz problemi yok, karnı tok, altı temiz neden ağlıyor neden. Yatsın baksın ben konuşayım onla ilgileneyim.. Ama o sanki çimdikliyolar gibi ağlıyor. Nasıl tutacağımı şaşırıyorum dün sabahtan akşam 10a kadar böyleydi.
O durmadan ağladığında ya da tam uyudu deyip beşiğine koyduğumda gözlerini açtığında ben deliriyorum. Sinirleniyorum. Asla canını acıtacak bişey yapmadım yapmam sadece içim bi anda öfke doluyor. Yeter yaaa yeterr uyu artık diye çığlık atmak kendimi parçalamak istiyorum. Kucağımda sussun diyee daha hızlı sallıyorum(savurarak değil tabiki normalden hızlı sadece) sonra çok pişman oluyorum. O daha bebek naptığını bilmiyor bana muhtaç ben onun annesiyim, acaba beni seviyor mu yoksa benden korkuyor mu diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum
. Normalde de sabırsız bir insandım zaten ama annelik bana göre değilmiş sanırım bilmiyorum.
Ne yapmam lazım nasıl atıcam içimdeki bu siniri ben