Kızlar gece gece nereden aklıma geldi bilmiyorum ama size anlatmak istedim.
Ben ilkokuldayken anne babam ayrıldı. Biz annemle orada burada kalıyorduk, düzenimiz yoktu. Ben de lisede iyi bir okulu kazanınca yatılı okudum. Arkadaşlarım öğle aralarında ve okul çıkışında beni evlerine çağırırdı. Yemekhanede yemekler kötü, benim cebimde para yok. Ev yemeğini yiyim diye çağırırlardı yani ben de giderdim ve yarım saat de olsa ev sıcaklığında olmak anne yemeyi yemek beni çok mutlu ederdi.
Ergenlik tabi sıkıntılar da var okulda bir disiplin suçu işledik bir grup arkadaş. Veliler çağrıldı vs. Dostum dediğim bir arkadaşım vardı, onun annesi demiş ki: bu kız sürekli bize geliyor, dadandı bizim eve. İstemiyorum gelmesini ve çocuğumla arkadaşlık etmesini. Müdür yardımcısı da bana söyledi. İnsanlar senden rahatsız oluyormuş neden milletin evine gidip duruyorsun diye. Hiçbir şey söyleyemedim ama kalbim sanki camdan yapılmıştı ve paramparça oldu. O kadar üzüldüm ki...
Kendi çocuğunu kurtarmak için birini böyle rencide etmek ne kadar kolaydı. Anne olmak böyle olmamalıydı. Çocuğu benim yüzümden disipline gitmedi, hepimiz suçluyduk. Ne biliyim gece gece aklıma geldi işte