Benim kızım d 2,5 yaşında, diğer kızım 1 aylik bazen çok zor evet dur yapma demek den ... onlara koşmaktan kendime vakit bulamıyorum hatta bazen tuvalete bile gidemiyorum ... büyüğü duyuruyorum küçüğü emziriyorum o arada ben aç kalıyorum bekliyorum ki duysunlar dursunlar bende yemek yiyeyim ... emin ol çok iyi anlıyorum tam uyuyorlar hadi evi topla yemek yap daha yemeği yapamadan uyanıyor küçüğü hadi tekrar emzir ... öbürü rahat bırakmaz ama gün sonunda uyuyorlar ikisinin kokusunu içime çekiyorum... yetiyor yorgunluğumun gitmesine düşünüyorum bazen yapmasaydım daha mı rahat olurdum diye د، sonra düşünüyorum diyorum ya hiç evlat sahibi olmasaydım nasıl yalvarırdim kim bilir Rabbım e çocuklarım olsun diye ... çok ağlıyorum bazen sinirleniyorum üzülüyorum, kendime tuvalet molası bile veremiyorum ama ya evim de hiç çocuk sesi olmasaydı ben ne yapardım.. büyüğü annecim der içim erir.. küçüğü ağlar tam kucağıma alırım benim kokumda susar şimdi ben nasıl kıyayım onlara ben 2 3 sene belki zorlanirim ama ömür boyu da sevgisi sürecek