Eşim okumamış , mesleği yok. 2 tane ev kirası, ve bankadan aldığımız para bize yetiyordu. Her ay bir kısmını kaynanamgile verirdik. Şu an bebek istiyoruz diye tedavideyiz. Aldığımız paradan kuruş kalmıyor. Hatta onun ve benim ailemden destek alıyoruz. Eşim taksicilik yapıyordu. Önümüzdeki ay aşılama yaptırcaz diye , sperm kalitesini arttırmak için oturak hayat da olmaz ona. Ağır sıcak olmaz çok yorulmak olmaz. Yani bu ayı tamamen evde saati saatine ilac alıyor.
K.pederim sürekli kiraların parasını bankanın parasını savuruyor niye doktora gidiyorsunuz diyor. Gitmeyelim peki ne yapalımdiyorum. Bana eşini savunuyorsun diyor. Bu muhabbet bi kaç kez tekrarlandı. Bu sabah k pederim bana diyor ki, eşine söyle ne kiraya ne de banka parasına dokunmasın. Herşeyden mahrum ediyorum onu. Dedi. Gırtlağıma kadar cümleler geldi yine susdum. Hani biz nişanliyken derdi,benim birikimim torunumunda ömrünün sonuna kadar yeter. Doktora ilaca tahlile verdiğimizi biliyor. Sürekli gelib bana söylüyorlar. Sanarsın babasının parasını karısına yediriyor.
Eşime dedim. Dr. Olan şehirde o hastahanenin yanında kira tutub taksicilik yapayım diyor. E biz daha aşılama, sonra Allah izin verirse gebelik bebek derken . Bir taksicilikle tüm herşey yetişirmi ki???
Benim mesleğim var , çalışırım da. Şu an tedavi sürecinde risk almalımıyım bilmiyorum?