Allah razı olsun canım yazdıkların için ve gerçekten çok çok haklısın. İnsan anne olduktan sonra sanırım daha fazla bir hassas oluyor. Enkazın altından çıkan bebekleri çocukları gördükçe yüreğim dayanmıyor. Hep kendi oğlum geliyor gözümün önünde. Ona sarılıyorum, öpüyorum, kokluyorum, şükür ediyorum. Üzülmemek elimde değil. Bilmiyorum umarım ülkece çabuk atlatırız diyeceğim ama maalesef hiç atlatilacak bir şey değil. Biz yine bir şekilde hayatımıza devam edeceğiz ama ya o insanlar. Artık eksik yaşayacaklar hayatı. Belki çoğu yaşamak bile istemeyecek acıları kaldıramayacak;( rabbim yardımclari olsun;((