Her gün aktif olan ben buraya bile yeni yorum yazmaya başladım dün akşam. 3 gündür oğlumun özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine gidip geliyoruz. Özel çocuklarımız gerek otizimli gerek fiziksel engelli çocuklarımız bile koli bantlıyor bez ve erzak ayrımı yapıp kolileri ayırıyor. 3 bucuk yaşında atipik otizim li bir oğlum var. Herşey farkında. Tekerlekli sandalyedeki öğrencileri görünce anne depreme gönderelim yürümeyen abilere gönderelim deyip duruyor sandalyeleri okul dışına çıkarmaya çalışıyor tur şöförlerine sandalye al abisiii diye bağırıyor . Üç yaşında bir çocuk bu acıyı yaşıyorken anlayıp hissediyorken hayat devam ediyor diyenin kalbinden insanlığından şüphe ederim. 12 yaşında bir senebralpalsi hastası öğrenci var. Günlerdir dediği şeye ağlıyorum. Deprem olsa biz kaçamayız bizim gibi olanlar öldüler mi? Kaçamaz ki onlar sandalyeleri inmez merdivenden öldüler mi diyor. Nasıl dönelim normal hayata?