Kac gundur eskisi gibi olabilecek miyizi diye dusunmekten edemiyorum kendimi. Depremde bi yakinimi kaybetmedim aslinda ama sanki butun amcami,dayimi,halami,kardeslerimi kaybetmis gibi icim aciyo. Cocuklari bebekleri gordukce kalbim yerinden ayriliyo sanki. Benimde cocuklarim var. Bazen ustlerini orterken bile icim burkuluyo acaba diger annelerr haksizlik mi ediyor diye dusunuyorum. Evet hayat bizim icin devam ediyo ama nasil devam ediyo asil soru bu. Icimiz kan aglaya aglaya devam ediyo. Acikiyoruz,susuyoruz,uyuyoruz. Rabbim gucunu veriyo. Allahim kalanlara bol sabir versin.