Ay çok yaşadım. Bunu yaşadığım kimseyle bı daha görüşmedim. Eşimin bı arkadaşı umreye gidicekti eşiyle. Alınması gerekenleri aldık gidicez. Evleri tam karşımızdaki apartmanda. Biz gitmeden 10 dakika önce evlerine geldiler. Dedik haber verdik artık gidelim . Gittik önceki gün gelenlere pasta filan yapmışlar. Gelenlerde biseyler getirmiş. Onları bize koydular. Eşimin arkadaşı da uzandı kanepeye bildiğin maç izliyor. Esim ; şu kanalı aç bı filan dedi açmadı bile. Bizde bilemedik oturduk bı sure sonra eşime dedim kalkalım. Bı daha asla gitmedik. Onalri da asla davet etmedik. Hatta eşim mesafe koydu. Bunlara ek eltim asla misafir sevmez. Kırk yılda bir gideriz Bı gün kalmaya. Yemek koymaz aç yatarız sabah kahvaltiya kendi ailelerine sayılı yumurta haslarlar. Bı tane de bizim için.2 çocuk iki yetiskene bir yumurta. Kim yerse . Az bişey zeytin ve reçel konur başka bişey yok sofrada. Bide kızlarına çikolata koyarlar onların dışında kimse yiyemez o çikolatayı. Ama gelir onlar bize bı hafta kalırlar. Kendime yakistiramadigimdan en güzel şekilde agirlarim. Ama artık ağır geliyor. Sürekli gelmek istedikleri için çoğuna kabul etmiyoruz. Hatırlayanlar bilir doğum yapacaktım dogalgazi kapattık size geliyoruz sizde kalacak bı hafta demişlerdi. Burda yazmıştım hatta