Benimde biri iki yaşında biri bir yaşında iki bebeğim ve yedi yaşında bir oğlum var. Açıkçası nasıl hissedeceğini kesinlikle ailenin tavrı şekillendirecek. Sana destek çıkar ve yardımcı olurlarsa onsuzluğun daha iyi olduğunu anlayacak mutlu olacaksın. Yok hep bi laf sokma, kendini fazlalıkmış gibi hissettirme, yada s7lırf çoxuklar var diye hep arabulucu rolüne bürünüp çocukların için dayan deyip dururlarsa hep pişman olarak kalacaksın. Bende boşanma davası açtım. Benimkiler ikincisi gibiydi. Dayak yerdim, çocuklar var aileyi yıkma derlerdi. Aldatılırdım, çocukların için dayan derlerdi. Bir kere bosanma davası açtım babamın evine geldim. Eşim ve aileside bize konuşmak icin gelmişler. Artik ne konuştularsa odaya geldiğimde babam eşime diyordu ki aaa ama budaha bisey yaprsan karsinda beni bulursun. Dedim tamam şuanlık boşanamam çünkü çocuklarım çok kucuk. Fakat böylede gitmiyor emin olabilirsin. Sadece kendi ayaklarım üzerinde durup, kendi kararlarımı alabilmem için, ekonimik özgürlüğümü elime almam gerek. Bunun içinde çocuklarımın kendi kendini çekip cevirecek yaşa gelmesi gerek