Sevgi görmedim ama çocukluğumdan beri annelik bu değil diyorum anneme bakıp. 3.siniftaydim farkettigimde. Arkadaşlarımın annesine benzemiyordu çünkü. Saçımı taramiyordu beslenme koymuyordu okula aç gidip aç dönüyordum. Hiçbir doğum günümü bilmedi özel gunlerime gelmedi okulumun her zaman en iyisiydim sürekli dereceler getirdim kompozisyon yarışmalarında birinci oldum burslar kazandım özel okullardan teklif aldım fen lisesine gittim. Hiçbiri asla onu memnun etmeme yetmedi. Herşeyi de o bana sadece aferin desin diye yapmıştım. Yıllarca sebebini sorguladım bu yüzden okul öncesine yöneldim eğitim ve aile temalarina yüklendim. Şimdiye kadar bulduğum tek ipucu anne doğum yaptığında 28 günlük süreçte ya çocuğu kabul eder ya reddedermis. E doğu ailesinde 4.kiz olarak dünyaya geldiğini düşünürsek tam bir hayal kirikligiyim onun için galiba kabul edemedi. Bu durumdan korktum.haliyle. anneme benzeyebilme ihtimalinden. Çok şükür öyle.bir.sey olmadı. Kızımı bağrıma bastım onunla.gurur duydum ona çok iyi baktım simartmadan nasıl sonsuz sevgi verilirmis onu öğrendim ve uyguladım. Anneligimin alnından öpüyorum. Annemi de.affettim. onu başkaları harcadı o da çocuklarını harcadı. Yapacak bişey yok. Allah çocuklarımızın bahtını güzel eylesin. Umarım hep çok ve güzel sevilirler