Benimde tam tersi. Kaynanam ve babannem sürekli anneliğimi överler. Çok iyi bir annesin derler. Ama kendi annem sürekli herkes çocuk büyütüyo, bitek bu mu çocuk büyütüyo sanki deyip emeklerimi küçümsüyo.akrabalardan 2 kişiyle aynı dönemde doğurduk. Yok o çocuğunu hiç sakınmıyo, bir yere gidince yere bırakıyo çovuğunu,sen çok sakınıyon millete ayıp, bi senin çocuğun yok ya deyip duruyo. 7 senede tüp bebek tedavisiyle kızımı kucağıma aldım tabiki sakınacağım. Onun çocuğu uzun uzun uyuyomuş, kendisi uyandırmadan uyanmıyomuş, seninki hiç uyumuyo böylede olmaz. Hiç yemiyo zorla yedir. Sürekli birşeyler diyo, sürekli laf ediyo. Öyle gıcığıma gidiyor ki laf edince. Kızımı seviyor biliyorum ama malesef en ufak birşeyde bana yada kızıma laf ediyo.artık anneliğimi kıskandığını düşünmeye başladım çünkü malesef kendisi çok da iyi annelik yapsmadı zamanında. Birkaç akrabamla birlikte sürekli milletin anneliğini kötüleyip duruyorlar. Bu konularda yüz vermemek gerekiyor. Kılıksız diye sevdiğinde kız. O nasıl sevmek öyle, güzelce seveceksen sev anne de. İkaz etmeyince anlamıyorlar.