Hatay'da deprem bölgesindeyim.Çadırda kaynanam gilin köyünde kalıyoruz.Allah affetsin ama çok bunaldım gözyaşım hiç durmuyor.. Evimi kendi düzenimi aileme yemek yapmayı kahvaltı hazırlamayı,kek börek tatlı yapmayı o kadar çok özledim ki daha ne kadar bu durumda olacağımz da belli değil bana deseler ki 1 hafta 1 ay dayanırım sabrederim ama 1 yılda sürebilir daha fazla da şehir yok olmuş çünkü..Bu günler geçmeyecekmiş gibi geliyor geçse de daha kötü günler yaşayacaz diye korkuyorum,hayatım bitmiş gibi hissediyorum artık tüm gün uzanmışim başka hiçbir aktivitem yok başım ağıriyo artık yatmaktan, hapishanede gibiyim.Ne ramazan heyecanı var ne bayram heyecanı.