Pardon 14 sene yazacaktım yanlış oldu bu arada.... zor Bi çocukluk geçirdim annem ve ***** sülalesi kız olduğumuz için kıt akıllı o... diye biz kızları hep aşağılardi annemde arkamda durmaz beni hep onlara ezdirirdi tek derdim evlenip o aileden kurtulmaktı okuyan adam mı okuyanların halini gördük deyip okulu bırakmıştim 30 yaşında kadın gibi giyinip çok ağır makyajlar yaparak arkadaşlarımla gezerdim hayattaki tek hedefim gezip tozmak zengin koca bulup parasini yemekti ve kocamin ailesinin beni kendi kizlari gibi sevmeseydi nisanlandim biriyle ama öyle bi psikopatti ki camdan bakınca bile kavga eder kıyameti koparırdi aynı kaldırımda yurudugum hiç tanımadığım insanlarla bile münasebet halinde olduğumu düşünürdü artik yavaş yavaş bunalmaya baslamistim bide o dönem kadın cinayetleri had safhadaydi Bi gün bende o kadın cinayetlerine gideceğimi artık kesin olarak görüp nişanı attim ailem kıyameti kopardı ve çok iğrenç tepkiler verdi hatta akıl hastanesine bile kapatmaya çalıştılar beni o gün işte tam o gün hayatımın dönüm noktası oldu arkamda duran Bi ailem hicbi zaman olmayacaktı zengin kocanın yada bi erkegin değil kendi gucum olamadan ayakta kalamayacagimi cok aci sekilde gordum ailemi Bi kalemde yok ettim hemen okuluma döndüm zaten şehir dışında okuyordum hemen psikoloji kişisel gelişim alanlarına yöneldim aynı anda ve 6 yıl dönmedim İstanbula ve şuan 7 sülalem dahil herkesi hizaya soktum güç tamamen insanın içinde