Baştan şunu söyleyeyim sadece kendim için değil tüm canlılar için küfür ,şiddet ,hakaret ,aldatma vb şeylerin hep karşısında durdum . Yanlışı yapan abim babam da olsa dimdik durdum karşılarında . Şu an ki düşüncem eşim yapsa 1 dk bile durmam bırakır giderim amaaaaaa gel gelelim amaya . Bunlar benim şu anki düşüncem Allah korusun yaşayınca ne yaparım sadece Allah bilir. Büyük konuşmaktan Allah'a sığınırım. İşim vermeyecem çok yakın bir aile uyemin kocası aldatiyordu hakaret ve küçük çaplı şiddet olayları da vardı . Bu kadın çok yakın bir arkadaşına gitmiş o sırada kadının komşusu da ordaymis . Aldatılan kadın yaşadıklarını anlatınca dayanamamış ağlamış çocuklarım için kalıyorum yoksa sokakta bile yatarım demiş ve o sırada komşu kadın soz girerek aynen şu cumleyi kurmuş "sen ne biçim kadınsın hiç mi gururun yok benim kocam beni aldatsa çocuklar umrumda olmaz bosanirim ve ayakkabimin çivisi düşmüş gibi hissederim "demiş . Gel zaman git zaman aldatılan kadın kocasını bırakamamış şartlardan dolayı ama 4-5 yıl sonra kocası iyi olmuş hem de epey iyi. Yalnız ayakkabimdan çivi düşmüş kadar umursamam diyen ablamiza kuma geldi ve kabullenmek zorunda kaldı . Sonra helallik istedi falan. Velhasıl onurlu duruş her zaman en güzelidir ama zamanı gelir en dibe çekilebiliriz