Ayyy çok kötü ama bununla yarışan korkunç bir anım da var benim siz de gülün. Metrodan çıktım yaz sıcağı etek altına tayt giymemişim ıslaklık hissediyorum. Pedden taştı mı bilemedim ama kontrol etmeye üşendim. Hızlıca eve gitmek istiyordum bu arada kalktıktan beri yüzlerce metre yol yürüdüm, önümde erkekler vardı şunları geçeyim dedim, ya bişe varsa arkamda? Yoktur yoktur, geçtim... Sokaklar yürüdüm, sonra içim rajat etmedi baktım ve elim kadar büyük bir alan pespembe eteğimi kıpkırmızı kan etmiş yüz metre uzaktan bakan bile görürdü. Çok utandım hayatım karardı o an, avucmun içine sakladım eteği tuta tuta koştum, kaldırımdan aşağı atladım lise çıkışıydı herkes bana bakıyordu. Bu da böyle bir anı işte. O sokaktan haftalar sonra geçerken bile utanıyordum.