Saat gecenin 2 buçuğu... Sancım başladı, sırt ağrısından duramıyorum, kilom kocamın kilosunu geçmiş... Karnım o kadar gergin ki sanki patlayacak acısından duramıyorum, kızımın hızla kilo aldığı haftalardayız 34 olacağız inşallah. Azıcık rahatlamak için yataktan kalkıp plates topuna uzanayım dedim, kızımın odasındayım, rahatsızlıktan inlerken yan komşumun ikizlerinin ağlama krizlerini dinliyorum, yalnız değiliz, adamla kadın ne kadar da sabırlı hayretler içindeyim, gözlerim doluyor, anne olmak, baba olmak ne kadar sabır isteyen bir şey... Evlatlar bize bunları bize bilerek yaşatmıyor, bakıma muhtaçlar, biz sabırla çekiyoruz bu emekleri, peki ya yarın bir gün bağırarak "Hayatıma karışma, sana ne?! " Dediğinde ne hissedeceğiz acaba... Çok karmakarışık duygular içindeyim, çok duygusalım şu fiziksel acıların yanında...