Emin ol ben de çok zorluk çektim. Kafayı sıyırmaktan korkuyordum. Eşimi arıyordum o gelene kadar wcvye dahi giremiyordum sonra sonra düzeldim .. hayat tarzımı düzene soktum, canımı sıkan insanları uzaklaştırdım, bebeğim ile iletişim kurmayı öğrendim ,her agladığında sımsıkı sarıldım onunla konuştum, öptüm şükrettim.. yaşayacağım sıkıntıların, uykusuz gecelerin, saçım başım dağınık- paspal halimin biteceğini, her güzel gün nasıl bitiyorsa kötü günlerin de geride kalacağını diyordum.. gerçekten de gün geçtikçe azalıyor, dua et bol bol papatya çayı iç.. sağlıklı şeyler yemek bile insanı rahatlatıyor, temiz hava al, sen strese girersen bebeğin sana ayna vazifesi ile onu yansıtır. Havalar güzelleşiyor bol bol parka çık, markete bakkala dahi olsa hazırlan çık dışarı.. senin bir yerin ağrıdığında ya da bir rahatsızlığın olduğunda dile getirebiliyorsun bebekleriniz daha kendini ifade edemiyor unutma. Eşine çocugunu ver izin gününde 2 saat ister uyu ister git alışveris falan yap, bir deşarj ol, sonra ağlayacaksın ah keşke daha çok sıkıntı çekseydim de hiç büyümeseydi diyeceksin :)