Neredeyse her gün esimi tanidiğim gün başıma birşey gelseydide hiç tanimasaydım diyorum öyle bunaldım öyle sıkıldım ki naptigi nereye gittiği hiç umrumda değil konuşmak bile gelmiyor içimden oysa severek evlenmiştim lanet olsun o güne kızım olmasaydı herşey çok kolay olurdu sevgililik nisanlilik dönemimde az ağlatmadı ne kadar salakmisim ki o insanın mutlu edebileceğini nasıl düşündüm o zaman mutlu etmeyen sonrasinda nasıl mutlu edebilir ki. hayatimi mahvederek öğrendim..