14 yaşında nişanlandim 15 de evlendim hayatın feleğin den geçtim o zamanlar okadar şey yaşamışım ki şimdi çıkıyor hepsi siz siz olun hiç birşeyi atmayın içinize evledim hiç bişey bilmiyor dum ailemde çok Fakir ama öyle böyle değil babam çoban annem duymuyor konuşamıyor akşam bulgur pilavı yeriz sabah kahvaltısı yokki yapalım okula gidicez akşamdan kalan pilavı kaşıklar hemen giderdim baktım olmuyor isteyen olunca dedim bir tabak eksilsin sofradan nişan düğün derken herşey güzel baktım herşey daha çok üstüme gelmeye başladı kaynanam la aynı evdeyiz beraber oturduk olmaz eziyet olmaz laf hepsi çabası ama yine kimseye eşime dahil bişey demedim içime attım hepsini yavaş yavaş piskolojim bozuldu panik atak oldum yaşım 17 di oldu bir kızım oldu eşim merhamet li oldu bana karşı ama aldatma baskalarla konuşma hepsi var gördüm halde yüzleşmedim çocuğum sonuçta telofon yok para verme yok dışarı çıkma yok kapıya çıkma yok hepsi gelinmişim yapamazmisim kafayı yemiş tim babam eline 5 lira geçer gizli gizli elime tutuşturur onu görene kadar elimden alırlar bitmiş haldeydim kimseye bişey diyemiyordum Allah'ım birdaha yaşatmasın daha var kızlar okuduysaniz isterseniz anlatırım