Ruhum yoruldu bedenim yoruldu. Ailemden çok darbe aldım sustum sabrettim. Eş diye sectigim insanin çok yanlısı oldu sabrettim. Sonra sen yaptın sen ettin dediler . Ama insan ailesi de olsa eşi de olsa bu kadar beklemiyor. Evliliğimi bitircem ama omzumda ki yük ağır geliyor. Bitecek diye değil. İnsanin yüzü başta gülmeyince sonda neden gülmez. Kendime de kızmıyorum. Bu kadarıni beklemezdim kimseden. Ailem arkandayim diyor. Çok sürmez başlarlar başa kalkmalar. İki yavrum var onlar için güçlü durmaya çalışıyorum. Ama yoruldum. Hep bir sabır mücadele verdim. Bakıyorum çoğu insanlara bu kadar çekmemiştir hayattan herkesin sorunu sıkıntısı var. Ama Cook çektim çok her konu da her anlamda. Ama insan ailesine güvenmezse eşine guvenemezse nasıl olacak?? İnsanin yüzü birinden gulmezse diğerinde de gülmez mi hiç mi gülmez. Yaparım diyorum başarırım diyorum ama ağır geliyor çok kalbime. Bu ömür hep böyle mi gidecek. Güçlü gözükmekten güçlü durmaktan yoruldum. 25 yaşındayım. 25 kere mutlu olmamisimdir. Hatayi kendimde aramayı da bıraktım. Sabrediyorum ama nereye kadar. Çığlık çığlığa bagirmak istiyorum. Sadece susuyorum. Artık kimseye içimi de dokemiyorum. yaşamak bile istemiyorum. Ama yaşamam gerek sebeplerim var. Dostuma bile içimi dökmek istemiyorum toparlayamam diye sadece yazmak istedim...