Kızlar benim tamamen kötü kalpli bi kaynanam ve görümcem var. Asla bastırılıp susturulmayan arsız iki insan. İnsan da değiller de. İki senelik evliyim ama hep abisini oğlunu bana kaptırmamak için bi çaba içindeler savas içindeler. Ben de onların aksine sessiz cazgırlık arsızlık bilmeyen uyumlu medeni bi insanım görgüm edebim yerinde cok şükür. Bu iki şahsiyet esime de bana karsı da hep iki yüzlü bi tavır içindeler. Esimi de sevmiyolar sadece hırsları var "esimi kaybetmemek." Kayınbabamın bi kızı var eski esinden ama onunla da kayınbabamı görüstürmüyolar sebebi yine bu mesele KAPTIRMAMAK. Ben canımın acısına biraz arsızlaştım ama yine de onların dengine çıkamıyorum onlar hala kaplansa ben de kediyim. Ve cok yoruldum. Sizce daha da arsızlaşmalı mıyım yoksa sessiz kalıp beklemeli miyim? Esime karsı canım cicim tavırlarından dolayı esim pek onların arsız yüzünü görmek istemiyo. İnanmıyo inanmak kabullenmek istemiyo. (Gurbetteyiz bu arada)