Daha önce post açmıştım kendim oturacağım diye ev sahibi bizi çıkarıyor 1 aylık bebegimizle diye. Zor da olsa eylüle kadar zaman verdi. Onu bile evrak imzalatarak yapmaya kalktı. (Çıkmazsak ceza odemeyecekmisiz kiradan ayrı. Ayrıca o evragi imzalayinca bizden sonra kendi oturmayip kiracı yerlestirirse bizim de dava hakkımız kalmiyormus. Kendi oturmayacagina emin oldum. Çok daha yüksek kirayla başkasına verecek. Ama huzursuzluktan yorulduk çıkacağız. Korkuyorum çünkü daha kötü şeyler yapar diye) şimdi de ev arıyoruz. Ama yok.
Küçük bir şehirde yaşıyorum ama evler hep qpart şekilde eşyalı kiraya veriliyor. Onlar gayet uygun kiraya veriliyor ama aileye boş kiralanan evler hem çok az hem çok pahalı. Çok eski binalara bile yüksek istiyorlar. Şu an verdiğimiz kıranın 4 katına falan kiralar var.
Bebeğimiz çok küçük. Aileler bakmak istemiyor daha çok küçük diye bakıcıya da vermek istemedim için bir süre kendim bakacağım o yüzden işe ara vermem gerekiyor. Her şey birdenbire tek başına eşimin üstüne kalacak. Kira her şey artacak. Desteğimiz yok.
Allah yardımcımız olsun. Çok çaresiz hissediyorum.
Bütçemize uygun ev bulmak çok zor. Eşyaları satıp aparta yerleşelim diye bile düşündüm.
Oysa ki ne hayallerle tuttuk bu evi 2 yıl önce evlenirken. Bu kadar çabuk kapının önüne konacagimizi asla düşünmedim. Çünkü kıramizi hep zamanında veririz komşular ve çevre ile sıkıntımız yok. Evi tertemiz kullanıyoruz. Hatta ben bir gün çıkacak olursa boyatalim güzelce diyordum uzun zaman kullanacağımız düşüncesiyle.
Her şeyin bu hale gelmesinde payı olan herkese ahım büyük.